Xboxهای خود را برای ورود به سیارهی Reach آتش کنید. با وجود شرایط حاکم بر استودیوی Bungie و قراردادی ده ساله با کمپانی Activision، این استودیو آخرین تجربهی بازیسازی خود در دنیای غنی Halo را به وداعی با شکوه با آن بدل کرده و تمام استانداردهای دنیای Halo را به حد و مرزهای جدید ارتقاء داده، جایی که داستانی تراژدیک در گیم پلی استوار و شناخته شده‌ی Halo گنجانده شده و این blockbuster را به اوج خود رسانده. ولی این بار با یک prequel طرفیم که به جای بازگو کردن داستان Master Chief، به اتفاقات تراژدیک رمان Fall of Reach اثر Eric Nylund می‌پردازد، جایی که سیاره‌ی Reach مورد تهاجم موجودات بیگانه (covenantـها) قرار گرفته و با میلیون‌ها انسانی که در آن زندگی میکنند در حال سقوط است.

 

شاید اکثر بازیبازهایی که دیسک بازی را درون کنسول خود قرار میدهند پایان بازی را میدانند و دلیل این امر هم وجود رمانی با نام Fall of Reach است. داستان این بازی حول گروهی از اسپارتان‌ها به نام Noble Team میگردد. Noble Team متشکل از اسپارتانهاییست که از دو گروه عظیم Alpha Company و Beta Company جان سالم به در برند. این دو گروه که از صدها اسپارتان تشکیل میشد، به ترتیب در سالهای 2531 و 2537 توسط UNSC - مخفف United Nation Space Command که سازمانی برای دفاع از انسان‌ها در برابر حملات بیگانگان است - برای ماموریت های سخت و طاقت فرسا، پس از تمرینات و آزمایش‌های بسیار مشکل تشکیل شد ولی پس از چند ماموریت سخت تقریباً همه‌ی آنها از بین رفتند، ولی چند اسپارتانی که از این دو گروه جان سالم به در برده بودند در سال 2552 با نام‌هایEmile-A239 ،Carter-A259 ،Jun-A266 ،Kat-B320 ، Jorge-052 و Spartan-B312 (که پس از مرگ یکی از اعضای این تیم وارد Noble Team شد و به عنوان ششمین فرد این گروه شناخته میشود) به گروهی به نام Noble Team پیوستند. حال ماموریت آنها در Reach، حفظ جان میلیون‌ها انسان است. همان‌طور که گفته شد داستان این بازی قبل از سه گانه‌ی Halo و داستان مستر چیف اتفاق میفتد و در واقع سه گانه Halo و داستان‌هایی که از دید مستر چیف دنبال میشد، معلول تراژدی سقوط Reach است.

به محض ورود به بازی باید به customize کردن اسپارتانی که در طول بازی کنترل خواهید کرد، (یعنی Noble Six) بپردازید که رِنج عظیمی از انتخاب‌ها را در بر میگیرد که البته همه‌ی آنها از ابتدا در دسترس بازیباز نیست و با پیشروی در بازی، هم گزینه‌های بیشتری آزاد خواهد شد و هم credit ِ کافی برای خرید آنها کسب خواهید کرد (که حتی شامل زره V مستر چیف هم می‌شود) و در کل در این شماره، شخصیت اصلی بازی به طور کامل انعطاف پذیر است و Customize شخصیت نیز، به بهترین شکل ممکن در بازی جای داده شده است که عدم وجود نام مشخصی برای شخصیت اصلی (Noble Six) شما را قادر می‌سازد که این شخصیت را به کامل‌ترین شکل ممکن customize کنید - که شخصیت customize شده شما، هم در بخش campaign (البته به انضمام cutscene‌ها) مد Firefight و همچنین بخش چندنفره موجود است.

 

در همه‌ی عناوین Halo - البته بیایید تا حدودی بحث ODST را از این ماجرا مستثنی کنیم - شاهد بخش Campaign ِ بسیار خوبی بودیم و نه تنها این شماره هم از این بحث جدا نمی‌شود بلکه جهش قابل توجهی به نسبت قبل داشته. با ورود به بازی، به مانند تجربه‌های گذشته که از دنیای Halo داشتید، انتظار دارید که همه‌ی ماموریت‌ها و مبارزات را به تنهایی انجام دهید و شخصیت‌هایی که با هوش مصنوعی کنترل می‌شوند، کار چندانی را از پیش نمیبرند، ولی در Reach، بقیه‌ی اعضای Noble Team، نه تنها در داستان نقشی اساسی ایفا می‌کنند، که در گیم پلی نیز نقشی غیر قابل انکار دارند که از همان لحظات ابتدایی بازی نیز می‌توانید این نکته را بفهمید. علاوه بر این، در این شماره دیگر از Master Chief ِ سه گانه‌ی Halo و تک محوری بودن بازی بر اساس یک شخصیت خبری نیست و اینبار شما یک عضو تازه کار از Noble Team هستید و بیشتر باید به دستورات عمل کنید؛ بنابراین باید به گفت و گوهای رادیویی و صحبت های بقیه‌ی اعضای تیم در...

حین انجام ماموریت‌ها توجه کنید که با توجه به صداگذاری بی نقص شخصیت‌ها - که در جلوتر به آن خواهیم پرداخت - جذابیت بخش تک نفره را بیش از پیش افزایش داده است. البته در این بین یک نکته ی آزار دهنده وجود دارد و آن هم این است که هم تیمی هایتان هیچگاه نمی‌میرند، البته این نکته برای پنج عضو دیگر Noble Team و نقش آنها در داستان، منطقی به نظر میرسد، ولی برای افراد دیگر که در برخی ماموریت‌ها شما را همراهی میکنند، اصلا منطقی نیست.

یکی دیگر از مشکلات بازی نیز عدم دادن اطلاعات دقیق از ماموریت به بازیباز است که شما را به طور کامل در کم و کیف جوانب گوناگون هر ماموریت قرار نمی‌دهد، که البته با توجه به عمقی که در گیم پلی دیده می‌شود قابل چشم پوشیست و تقریباً هیچ کس به این نکته اهمیت نمیدهد، ولی Bungie در این زمینه میتوانست بهتر عمل کند.

هوش مصنوعی دشمنان نیز خوب است و در درجه‌های سختی بالا به سختی میتوان به داشتن استراتژی بر دشمنان فایق آمد؛ حتی درجه‌ی Heroic نیز بازی بازیباز را در برخی موقعیت‌های غیر منصفانه قرار میدهد که اگر بازی را به صورت co-op انجام ندهید، به سختی بتوانید از پس چند Grunt و Eliteـی که در یک جا تجمع کرده‌اند، بر آیید – درجه‌ی سختی Legandary حتی به صورت co-op نیز برای کسانی که از مشتریان پروپاقرص Halo هستند بسیار مشکل است.

 

ولی در کل هوش مصنوعی بازی از تعادل به نسبت خوبی برخوردار است هر چند که هوش مصنوعی یاران خودی به اندازه‌ای که باید، خوب نیست ولی همان مساله‌ی عدم مرگ آنها، بین هوش مصنوعی یاران خودی و دشمنان، تعادل قابل قبولی ایجاد کرده. یکی از نکات اساسی که ارزش بخش تک نفره را افزایش داده عدم وجود اتفاقات از پیش تعیین شده و عدم محدودیت برای بازیباز است؛ در هر نقطه از بازی برای انجام هر کاری چند راه پیش روی خود دارید، علاوه بر این هر یک از این راه‌ها را می‌توانید به شکل‌های متفاوتی انجام دهید. نکته‌ای که در Halo: Reach، توجه هر بازیبازی را جلب میکند، تعادل بوجود آمده بین سلاح‌ها، وسایل نقلیه و armour abilityـهاست که با دقت خاصی مثل تکه‌های پازل کنار هم چیده شده که تحسین هر منتقد و هر بازیبازی را برمی‌انگیزد و باید به Bungie آفرین گفت.

یکی دیگر از نکات جذابی که به گیم پلی Reach اضافه شده، armour abilityــهاست. که ممکن است با یکی از این armour abilityــها که مناسب ماموریت است وارد بازی شوید که البته در طول بازی می‌توانید به اقتضای موقعیتی که در آن هستید، آن را تعویض کنید (البته بازی انتخاب های محدودی را در اختیار شما میگذارد). در کل شش armour ability در بازی وجود دارد که پر استفاده‌ترین و لذت بخش‌ترین armour ability، چه در بخش تک‌نفره و چه در بخش چندنفره، جت پک است

ولی شاید جذابیتی که بخش چند نفره - که به آن خواهیم پرداخت - و مد Firefightـی که Halo: Reach به بازیباز ارائه میدهد، به نسبت بخش campaign چند برابر باشد. مد Firefight برای اولین بار در ODST پا به دنیای Halo گذاشت و مکانیزم آن در Reach به این صورت است که شما باید در مقابل موج‌هایی از دشمنان مقابله کنید که هر موج به نسبت موج قبلی شامل دشمنان سرسخت‌تر است. ولی این cusomize این مد است که این بخش را جذاب کرده که انتخاب‌های بسیاری را در اختیار شما قرار میدهد که در این بین میتوان به مقدار زمانی که دارید، تعداد موجهای دشمنان، نوع سلاح و Armour abilityـی که با آن بازی را شروع میکنید، سرعت و میزان سلامتی شخصیت اصلی و ... اشاره کرد که چه فن این بازی باشید چه نباشید، مد Firefight شما را تا مدت‌ها به خود مشغول می‌سازد. در کل گیم پلی بازی همه‌ی نکات مثبت 4 بازی پیش را در خود جای داده و استحقاق گرفتن نمره‌ی کامل را دارد.

 

در زمینه ی گرافیک، Halo: Reach به نسبت شماره‌های پیشین، حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. اولین چیزی که با ورود به بازی به ذهن بازیباز میرسد، محیط‌های واقع گرایانه و داینامیک بازیست. Bungie تمام تلاش خود را انجام داده تا این بازی را از لحاظ بصری به یکی از بهترین بازی های کنسول Xbox 360 تبدیل کند ولی آیا این بازی از لحاظ بصری یکی از بهترین بازی های Xbox 360 است؟ جواب منفیست. نسبت به گذشته و موتور شماره‌ی سوم Halo - و ODST - جهش قابل ملاحظه‌ای داشته و Bungie تقریباً همه‌ی فاکتورهای موتور گرافیکی پیشین خود را ارتقاء داده. در برخی صحنه‌ها افت فریم احساس می‌شود و همچنین در برخی صحنه‌ها، اشیاء، از کاهش جزییات رنج می‌برد که البته تعداد آنها معدود است. یکی از مشکلات شماره‌ی سوم بازی، کمبود anti-aliasing بود - این مشکل موجب بوجود آمدن لبه‌های تیز اشیاء می‌شود - که این مشکل با وجود اینکه به نسبت شماره‌ی سوم بهبود پیدا کرده، ولی باز هم در Reach پابرجاست که البته به نسبت شماره سوم کمتر به چشم می‌آید. ولی قدرت موتور بازی در صحنه‌هایی که چند انفجار با هم - بدون افت فریم - رخ میدهد، به چشم میاید. انیمیشن‌ها بسیار خوب هستند و شخصیت‌ها با انیمیشن باورپذیری حرکت می‌کنند. در کل گرافیک بازی با وجود نقایصی که دارد، بسیار خوب عمل کرده.

بخش صداگذاری و موزیک در Reach، بسیار عالی و حماسی کار شده. به مانند همیشه، Marty O’donnel موزیک غمناک Fall of Reach را به بهترین وجه ممکن ساخته. هر یک از آهنگ‌ها و تونها با احساسی که از صفحه‌ی نمایش به بازیباز منتقل می‌شود همخوانی دارد. همچنین هر یک از اسلحه‌ها، صدای خاص خود را دارد. علاوه بر این، صدای هر یک از اسپارتان های Noble Team نیز با دقت خاصی انتخاب شده که با ویژگی‌های هر یک هماهنگی خوبی دارد.

ولی گذشته از مسائل فوق، بهترین و جذاب ترین بخش بازی، بخش Multiplayer بازیست. Bungie با توجه به نظرات و فیدبک های طرفداران، این بخش را تقریباً بی نقص طراحی کرده. ولی جذاب‌ترین بخشی که در این قسمت جلب توجه میکند، همان armour abilityـهاست - که در مورد آنها بحث شد - که بازیباز باید با توجه به استراتژی مورد نظر خود یکی را انتخاب کند.

وقتی در مورد این بخش بحث می‌شود، باید مدهای بازی را به دو بخش تقسیم کرد، یکی مدهاییست که از قسمتهای پیشین به این بازی وارد شده - مثل مدهای Slayer، Capture yhe Flag و Terrirories و دیگری مدهاییست که برای اولین بار پا به دنیای Halo گذاشته اند مثل مدهای Headhunter و Invasion. در مورد مدهای نوع اول، مکانیزم به مانند قبل است و تفاوت زیادی به نسبت گذشته اتفاق نیفتاده ولی در مورد مدهایی که برای اولین بار در Halo میبینیم، باید گفت که Bungie وقت زیادی صرف طراحی آنها کرده و مدهای بسیار جذابی را بوجود آورده. چه Headhunterـی که یک مد فان است و Invasionـی که یک مد سنگین و البته اعتیادآور است.

 

Headhunter: در این مد، شانزده اسپارتان در مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند که باید جمجمه‌هایی (skull) را که پس از کشتن هر یک از رقبا بدست میآید، جمع آوری کنید. هر چه جمجمه‌های بیشتری بدست آورده باشید، افراد بیشتری به دنبال شما خواهند بود که شما را بکشند و جمجمه‌های شما را تصاحب کنند. این مد بسیار جذاب و فان طراحی شده.

Invasion: در این مد، یک تیم هشت نفره از اسپارتان‌ها باید در مقابل تیمی از Eliteـها قرار بگیرند که در نقش دفاعی/هجومی به بازی می‌پردازید و در زمانی که نقش تدافعی دارید، با پیشروی در بازی، قسمت‌های بیشتری از نقشه باز می‌شود و همچنین، به عنوان جایزه، سلاح و وسایل نقلیه‌ی اضافی دریافت خواهید کرد.

در کل Halo: Reach با توجه به مپ های جدید، armour abilityـها، مدهای جدید و البته بخش Forge، بهترین مولتی پلیر در بین تمامی عناوین Halo و یکی از بهترین تجربههای مولتی پلیر بین تمامی بازیها در تمامی پلتفورمها را خلق کرده.

Bungie با این بازی به تمامی رویاهایی که از سال 2002 با انتشار اولین نسخه‌ی Halo، یعنی Combat Evolved در سر می‌پروراند جامه‌ی عمل پوشانید. Reach بدون شک بهترین عنوان Halo است که تا کنون منتشر شده. با توجه به نقص‌های اندکی که به آنها اشاره شد، داستانی دراماتیک و حماسی، موزیک و صداگذاری بی نقص، گیم پلی عالی و بخش co-opـی عالی با گنجایش چهار نفر و مهم تر از همه Multiplayerـی که می‌تواند حتی سالها بازیبازها را سر کنسول خود میخکوب کند - حتی برای کسانی که تا کنون هیچ یک از عناوین Halo را بازی نکردند. این بازی می‌تواند بدون شک یکی از درخشان‌ترین بازی‌های آرشیو X360 هر کس باشد.

منبع:gamersland.ir

نوشته شده در تاریخ چهارشنبه 31 شهریور 1389    | توسط: مجتبی    | طبقه بندی: معرفی بازی،     | نظرات()
ارسال به ارسال به 100 درجه کلوب دات کام